Monday, August 28, 2017



***
Хараацайн сүүлний  завсраар гурвалжин нар инээмсэглэхэд
Хачин байшингаа  тордон моддын оройд амьдарнам, би
Ганцхан хөлтэй  байшингийн минь ёроолоор
Галзуурсан шоргоолзнууд  дуулалдан байна
Үл мэдэгдэх бүгтхэн хоолой тэртээгээс  гарч
Үүрийг минь зорьсоор чихэнд минь хоногшжээ
Дулаахан алганд минь нойрсох шидэт үгээ сэрээж
Дутуу  татсан хөшгөндөө  өлгөмөгц
Буцалсан их амьдрал тэртээ  хол санагдана
Булгилсан улаан наран
Яасан урт санагдана вэ? 
***


No comments:

Post a Comment

Амьдрал дунд би нүв нүцгэн явна Абсурд даавууны өөдсөөр үсээ шуучихаад Ахин ирэхгүй энэ л хормуудыг орхиж байна Эргэж би энд ирэхгүй ...