Wednesday, August 23, 2017



***
Ус  цалгихад, нэгэн түрс загас болон анх сэлнэ
Тэгэхдээн чиний зүрхнээс холдож  үл зүрхэлнэ
Тэр загас чинийх ч  үнэндээ  бол минийх!
Чамайг инээхэд нүдээ  цавчдаг загас
Чамайг уйлахад  алган дээр минь амьсгалж  л байдаг загас
Чамгүй  бол хэзээ  ч мэндлэхгүй тэр загас
Чамайг байхгүйд зүрх нь цохилсоор л байна
Гайхах хэрэггүй юм
Ганцхан үнсэлт
***

No comments:

Post a Comment

Амьдрал дунд би нүв нүцгэн явна Абсурд даавууны өөдсөөр үсээ шуучихаад Ахин ирэхгүй энэ л хормуудыг орхиж байна Эргэж би энд ирэхгүй ...